Kuchenny kredens cz. I

 

To żadna tajemnica, że uwielbiamy wyzwania :) Piszę uwielbiamy, bo jest nas dwoje Mój M i ja. Trochę go zaraziłam, trochę musiał się zarazić. Bo przecież kiedy odnawiam stary mebel pomoc w postaci męskiej ręki jest niezbędny. Nie poradziłabym sobie z odkręceniem starej śruby, czy wyjęciem pogiętych gwoździ. Kiedy muszę coś przyciąć lub dźwignąć Maro zawsze jest pod ręką. Więc kiedy psiapsiółka pyta się, czy zajmiemy się jej kredensikiem? bez wahania zgadzam się. Dlaczego?

Po pierwsze: jest mi bardzo miło, że ktoś bardzo mi ufa.

I wie, że przy renowacji staruszka włożymy całe swoje serce i pasję.

Po drugie: cieszę się, że uratujemy grata, od zguby.

I, że odnowiony będzie jeszcze długo służył w nowym miejscu.

 

 

Ale się rozkleiłam hihiii...

Wracam do naszego kredensu. Cóż, jest to wiejski mebel, niestety pomalowany farbą olejną. Nie mam żalu do nikogo, że takie meble są pomalowane farbą olejną, przecież kiedyś innych nie było. Jeśli były właściciel miał życzenie zmienić fason takiego mebelka, to po prostu go pomalował tym czym miał. Zrozumiałe.

 

Niestety teraz muszę wyczyścić mebel z farby do samego drewna. Ale zanim zacznę zdzierać farbę, muszę kredens "odrobaczyć". Chcę być pewna, że w drewnie nie ma lokatorów.

 

 

 

Na szczęście wszystkie szybki w drzwiczkach są w idealnym stanie.

Po wyczyszczeniu części drewnianych, oczyszczę szkło octem.

Zawsze staram się zostawić jak najwięcej oryginalnych części, ale niektóre zamki trzeba będzie powymieniać.

Widać, że półeczki były wykładane jakimś papierem, pewnie ozdobnym :)

A tu niespodzianka! Małe haczyki przy szybkach mówiące o tym, że wisiały firaneczki :)

 

Na blacie widzę jakiś niezidentyfikowany materiał, jakaś cerata, albo coś?
Trzeba będzie zerwać to coś. Jestem ciekawa co jest pod spodem :)

 I tak jest zawsze przy odnawianiu. Nigdy nie wiadomo co jeszcze odkryję.
Najczęściej podczas pracy dopiero wiadomo w jakim stopniu jest zniszczony mebel.
Ach jak ja to lubię !!

 

 Jutro jadę do Madrytu ( fajowo!!!) ale jak wrócę,
to każdy wolny wieczór będę spędzała z wiejskim kredensem hihiii..

Bardzo mocno ściskam,

Beata