30 września 2012

Półka ze starego drewna...



Powoli wykorzystuję stare deski, które przywiózł mi mój M. Pomalowana boaseria na biało jest rewelacyjnym tłem na półeczki, obrazki czy zegary.
Deskę najpierw oczyściłam papierem ściernym, by wyglądała świeżo i była miła w dotyku. Specjalnie nie woskowałam drewna, ponieważ deski już są stare i wyschnięte. Zresztą zawsze można to zrobić. Na razie wolę jak jest takie surowe.


Pojechaliśmy do IKEA, nie będę ukrywała, że lubię tam jeździć i podpatrywać ich pomysły i kupiliśmy dwa metalowe wsporniki. Oczywiście Mój M, pomógł mi w zawieszeniu tej półki. :)


Dechę powiesiliśmy pod starym kinkietem ze świeczkami i wygląda zjawiskowo.


Efekt końcowy:


Życzę Wam miłego tygodnia. B

:)

26 września 2012

Łososiowe szkło mojej babci Stasi


Tak, tak, to prawda.! Te cukiernice, patery, wazonik na nóżce to pamiątki po mojej babci. 
Są to typowe szklane wyroby z okresu dwudziestolecia międzywojennego, bardzo popularnego w tamtych latach. W czasach teraźniejszych cenione są na rynku antykwarycznym.



Napisałam trochę co wiedziałam, a teraz wspomnę co pamiętam......

Kiedy odwiedzałam moją babcię, zawsze na dużym, dębowym stole stała cukiernica z grubym cukrem i srebrną łyżeczką. Na paterze, wiosną leżały rzodkiewki, które jadłam maczając w cukrze, a zimą przepyszny babciny sernik. To są moje smaki z dzieciństwa, bo przecież każdy je ma:)




Dzisiaj, kiedy wpadają znajomi lub przygotowuję przyjęcie dla rodziny, z dumą używam tych przedmiotów. Bo przecież mimo upływu lat, są nadal piękne i niepowtarzalne. Mam nadzieję, że moje zdjęcia chociaż w części oddają ich blask.:)



I jeszcze jedno zdjęcie!


pozdrawiam, Beata



23 września 2012

Stolik z nóg Singer



Dzisiaj chciałabym Wam opowiedzieć w jaki sposób wykorzystałam nogi od maszyny do szycia. Wiem, że to nie jest już nowość, wiele kawiarni i restauracji mają stoliki tego typu, ale ja bardziej skupiłam się na pokazaniu obróbki samego drewna, czyli blatu. 
Całą maszynę kupiłam bardzo dawno, bo osiem lat temu, oczywiście jak zwykle na aukcji . 
Tak naprawdę, był to mój pierwszy zakup w internecie.
:)
Deski przywiózł mój M. bo ktoś w pracy nie wiedział co z nimi zrobić. Wtedy wpadłam na pomysł, że wykorzystam je właśnie jako blat pod te nogi.





Oczyściłam drewno szlifierką. Po sklejeniu desek, musiałam przyczepić blat do nóg. Zrobiłam to za pomocą dwóch krótkich desek, które dokręciłam do nóg maszyny (a raczej dokręcił mój M. bo takie czynności wymagają męskiej siły). Posmarowałam klejem do drewna i gotowe. Trzeba było tylko równo ułożyć gotowy blat na tak przygotowany stojak.
Potem obciążyć go czymś ciężkim i poczekać.



Następnie, stępiłam krawędzie ze wszystkich stron stołu papierem ściernym i położyłam dwa razy ciemną bejcę . 


Po bejcy wtarłam, też dwa razy, wosk barwiący orzech, by ochronić drewno i nadać połysku. 
Po wyschnięciu wosku, wypolerowałam blat starym ręcznikiem frote (tak mnie uczył mój Mistrz). 

Niestety, wszystkie czynności klejenia, nakładania itp. są czasochłonne. Więc musimy siebie i domowników uzbroić w cierpliwość.



A teraz blat wygląda tak! 

Życzę miłego tygodnia:) B

19 września 2012

Uwielbiam jak mówi: "homemade"


 
Jestem pewna, że każda z nas, ma swoje ulubione i sprawdzone przepisy oraz swoich ulubionych mistrzów kulinarnych. I oczywiście ja też takiego mam!
Kiedyś miałam szczęście pracować w restauracji, gdzie najbardziej lubiłam przyglądać się w jaki sposób kucharze szykują najrozmaitrze potrawy. Wtedy, by zgłębić tajniki przysłowiowego gotowania, zadawałm dużo pytań np: jak wyluzować kaczkę, czy jak upiec golonkę, by była chrupiąca a jednocześnie mięka w środku itd.
:)
Tych tajemnic, poprzedzonych doświadczeniem,  jest tysiące. A dobre gotowanie jest jedną, gigantyczną wiedzą.
*
I dlatego, chciałabym Wam polecić stronę Jamiego Olivera, która odpowiada na wiele pytań.
 
 


Powyższe fimy są przypadkowo wybrane. Widać, że gotuje z pasją, jego dania są zdrowe i smaczne. A najbardziej lubię, kiedy produkty takie jak zioła, warzywa czy owoce zrywa ze swojego ogródka.

Polecam gorąco.


 

16 września 2012

Drzwi jak tablica do pisania



Pewnie pamiętacie jak wyglądały drzwi po malowaniu  boazerii, jak nie z tej epoki.
 I tak jak obiecałam, coś z nimi zrobiłam. Pomalowałam je by były nowoczesne i jednocześnie stanowiły efekt dekoracyjny.



Kupiłam farbę tablicową koloru czarnego. Jest to specjalna farba do różnych powierzchni, z których chcemy stworzyć miejsce na rysunki, zapiski, notatki czy informacje. Wiele osób maluje część ściany w dziecięcych pokojach, by młodzi artyści mogli wykazać się swoimi talentami rysowniczymi.




Drzwi malowałam wałkiem trzy warstwy. Na opakowaniu napisane było, że wystarczy tylko dwie. Ale mnie zostało farby na jeszcze jeden raz, więc postanowiłam ją utrwalić. Po pierwszej warstwie były brązowe i trochę się przeraziłam. Wydaje mi się, że niewystarczająco wymieszałam farbę.




Ale nie dałam za wygraną i pomalowałam jeszcze dwa razy. 



Końcowy efekt jest super.:)
 Drzwi przy tej białej boazerii współgrają z dodatkami w przedpokoju takimi jak wieszaczki czy stare obrazki. Oczywiście o dodatkach napiszę innym razem.
Innym razem też opiszę Wam, jak zmieniłam wygląd pozostałych drzwi w przedpokoju.
 Życzę miłego tygodnia, :)


*

12 września 2012

Kinkiet LOFT



Dzisiaj chciałabym Wam pokazać jak zmieniłam starą lampę z Loft-u na kinkiet w pokoju dla nastolatka. Oczywiście tradycyjnie wygrzebałam go na jakiejś aukcji za grosze. Mówię wygrzebałam, bo najczęściej takie lampy są już w cenie.




I znowu poprosiłam mojego tatę o wymianę "wnętrzności" na nowe ( na zdjęciu już po wymianie). Wyczyściłam szkło wodą z octem, a potem wyszorowałam papierem ściernym metalową obudowę. Zamontowaliśmy energooszczędną świetlówkę i gotowe. :)



Teraz wisi u mojego syna w pokoju i czasami kiedy patrzę na kinkiet zastanawiam się gdzie wcześniej świecił?  może w jakimś kanale?
A może Wy wiecie gdzie takie lampy jeszcze są?

Życzę miłego dnia, Beata




10 września 2012

Zbieranie orzechów

 
 
 
Wiem, że mój blog ma trochę inny charakter, ale urok jesieni mnie oczarował. W sobotę była przepiękna pogoda, więc pojechaliśmy na działkę, by posiedzieć jeszcze trochę w ciepełku na łonie przyrody. Pozbieraliśmy orzechy włoskie, które już zaczynają spadać, więc jesień tuż, tuż.... A lato się jeszcze nie kończy bo mogłam zebrać pachnące, małe, żólte pomidorki.
 
 
 
 
Ale najfajniejsze, a raczej najsmaczniejsze dopiero przed Nami. Upiekliśmy rybę na ruszcie, która się zowie Dorada. Nie ukrywam, że nigdy jej nie jadłam, ale po odpowiednim przyprawieniu i  upieczeniu na grilu była przepyszna. Doprawiliśmy ją solą, pieprzem i ziołami prowansalskimi. Jedliśmy doradę razem z zielonymi oliwkami.
 
 
 
 
Jak widać zostało z niej tylko tyle :). Serdecznie polecam! i pozdrawiam Wszystkich.
 


6 września 2012

Cudowny prezent :)


 
 
Parę dni temu wpadli do nas przyjaciele i ich przyjaciele. Lubię jak odwiedzają nas znajomi. Wtedy  staram się przygotować coś smacznego, by zadowolić podniebienia gości. I tym razem też tak było. Ale najważniejsze jest to, że jako gospodyni domu otrzymałam przepiękny zestaw do przypraw.
Poniżej wrzucę parę fotek:
 
 
 
 
 


Dzięki niemu, przypomniałam sobie, że mam stary pojemnik na przyprawy jeszcze po mojej Babci. Mam nadzieję, że też lubicie takie babskie gadżety.
 
*
Miłego dnia..  
 
 


2 września 2012

Krzesło Thonet



Tak naprawdę jest to moja pierwsza renowacja starego mebla. A zaczęło się tak: 
Zapisałam się na kurs renowacji mebli i musiałam mieć jakiegoś grata do nauki. Z domku na działce u szwagra wyciągnęłam "połamańca". I wyglądał tak:


Tego nie widać na zdjęciach, ale z tyłu pod siedziskiem miał połamane gięte części. Pod okiem Mistrza renowacji Pana Jarka, rozebrałam krzesło na części pierwsze, oczyściłam i posklejałam.



Mój M. skręcił wszystkie elementy w jedną całość, bym mogła położyć politurę na całe krzesło. Nie chciałam malować go farbą, chociaż tak by było najprościej. Zależało mi na odtworzeniu struktury drewna.



Politurowanie nie jest łatwe. Potrzebujemy dużo cierpliwości i czasu. Nakładanie tamponem z politurą na każdą część krzesła, po parę razy, wymaga dużego zaangażowania. 



Jestem przekonana, że prawdziwy renowator zrobił by to 100 razy lepiej, ale ja dopiero raczkuję w odnawianiu mebli, więc każda taka praca jest dla mnie wielką satysfakcją. 
Mam nadzieję, że Wam też się podoba.
Pozdrawiam ciepło, B