Fotele lata 70-te cz. II

O mojej pracy nad odnowieniem foteli z lat 70-tych opiszę w telegraficznym skrócie.

Fotele gotowe :) Nie było łatwo. Praca z drewnem jest wdzięczniejsza niż praca z materiałem. Drewno pięknieje tak jak Ty tego chcesz, a materiał układa się jak on tego chce. 

I teraz rozumiem, kiedy będąc na kursie renowacji mebli mój mistrz-renowator powiedział, że on nie jest dobry w tapicerowaniu mebli i tak naprawdę to nie lubi tapicerki :) Wtedy myślałam, że to nieprawda. Teraz wiem o czym mówił. Drewno czyścisz, kleisz, barwisz i zabezpieczasz. A ono odwzajemnia ci swoim pięknem. Materiał układasz, spinasz, zszywasz, przymierzasz i dalej jest źle. A ponieważ chcesz by było idealnie to prujesz i szyjesz jeszcze raz. Pierwszy fotel szyłam trzy razy. Drugi na szczęście tylko raz :) Ale najważniejsze, że zdobyłam nowe doświadczenie !!

I mam nadzieję, że właścicielka jest zadowolona ze starych/nowych foteli w swoim salonie.

 

 

 

 

Ale zacznijmy od początku. W pierwszej części odnawiania foteli skupiłam się na rozebraniu mebli i oszacowaniu pracy. W drugiej części opiszę po kolei etapy naszej pracy.

Jak widać poniżej oczyściłam wszystkie drewniane elementy ze starego lakieru. 

 

 

Cały materiał rozprułam na pojedyncze elementy, po to by mieć formę do wycięcia nowej tapicerki. Ważne jest by opisać poszczególne kawałki. Będzie łatwiej zszywać nowy materiał. :)

 

Fotele miały wałeczki przy łączeniach siedziska i oparcia. Wałeczki te były uszyte z tego samego kawałka materiału co dana część. Każdy wałeczek kończył się takim wystającym sznureczkiem. Fajne :)

 



 

Po zerwaniu starej gąbki, oczyściłam drewniany szkielet z kleju i brudu.

 

 

 

Pozrywane pasy siedziska trzeba było przymocować tak samo jak w pierwotnej wersji, czyli za pomocą gwoździ.

 



 

Narożne łączenia posklejałam, by fotele były stabilne.

 

Po oczyszczeniu drewnianej konstrukcji, pomalowałam dwukrotnie naturalną lakierobejcą. Oczywiście ważne jest by drugą warstwę nakładać na pierwszą dobrze wyschniętą. Na szelki wypadek podłokietniki pomalowałam trzeci raz, ponieważ e przypadku fotela jest to miejsce najbardziej używane. 

 

 

Przykleiłam nowe gąbki, a elementem dociskającym klej były nowe deski do serwowania.

Przecież są ciężkie , hihii

 

Docięłam gąbki do drewnianego szkieletu nożykiem.

Każdy sposób jest dobry, byle by był skuteczny. Musiałam docisnąć gąbki do oparcia, więc postawiony fotel do góry nogami na drewnianych, kuchennych łyżkach był najlepszą pozycją do dociśnięcia gąbki. 

 

Wałeczki szyłam w ten sam sposób (jak za dawnych czasów). Brzeg materiału zawinęłam, do środka wpuściłam sznurek i przeszyłam razem z drugim materiałem jednocześnie łącząc je razem. 

 

Wcześniej przypinałam materiały na "manekinie" setki razy, by wałeczek był dokładnie na rogu gąbki.

Stare guziki obszyłam nowym materiałem. Wybrałam czarny kwadracik by nie był na pierwszym planie fotel tylko był małym elementem dekoracyjnym. Poniżej parę zdjęć jak poradziłam sobie z obszyciem dekoracyjnych guzików.

 

 

Po ubraniu fotela, mój kochany M zakrył kremowym płótnem spód mebelka.

I to wszystko:)

Na koniec z ciekawości można porównać fotele kiedy do nas przyjechały z efektem końcowym.

 

 

 

A teraz wyglądają tak :



Jestem ciekawa Waszych opinii.
Nam się podobają. I mam nadzieję, że właścicielce też :)
Mój M jeszcze niedawno chciał kupić sobie nowoczesny fotel,
 a od wczoraj mówi, że musi sobie taki odnowić.
Cieszę się, bo to bardzo fajne i lekkie mebelki.

Ściskam Was gorąco i życzę miłego tygodnia,
Beata